W dniu 25 sierpnia 2022 r. WSA w Krakowie w wyroku o sygn. I SA/Kr 101/22 (orzeczenie nieprawomocne) odniósł się w przedmiocie ustalenia, czy na Spółce ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu płatności za usługi hostingu.
Stan faktyczny
Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy kapitałowej, która w celu zwiększenia efektywności biznesowej i gospodarczej podjęła decyzję o wdrożeniu w poszczególnych spółkach nowego systemu zarządzania przedsiębiorstwem (system SAP). Istota sprawy dotyczy czy usługa hostingu stanowi przychód z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, o którym stanowi art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT. Zdaniem skarżącej, na spółce nie ciąży obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu płatności za to świadczenie.
Zdaniem DKIS, w zakresie art. 21 ust. 1 pkt 1 CIT mieszczą się przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, a należności z tytułu ww. usług należy zakwalifikować do tej grupy przychodów. Użyte w treści art. 21 ust. 1 ustawy sformułowanie “użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego” nie ogranicza się tylko do jego fizycznego użytkowania. Należy zatem przyjąć, że sformułowanie to oznacza każde użytkowanie bez względu na jego formę (fizyczne/wirtualne).
Stanowisko WSA
Rozstrzygając sprawę WSA stanął na stanowisku, że organ podatkowy dokonał błędnej wykładni pojęcia “urządzenia przemysłowego”, uznając, że pojęcie to należy rozumieć maksymalnie szeroko, w znaczeniu pojęcia “ICS equipment”, czyli “industrial, “comercial”, jako stanowiącego pewną nierozłączną kategorię międzynarodowego prawa podatkowego, a w konsekwencji, kwalifikując do kategorii “urządzeń przemysłowych” przedmiot sprawytj. urządzenia serwerowe, pamięci masowej.
W ustawie podatkowej brak jest definicji legalnej “urządzenia przemysłowego”. Stanowisku DKIS przeczy wykładnia językowa przepisu, bowiem przy interpretacji art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. nie można pomijać przymiotnika “przemysłowy”, a więc “dotyczący przemysłu”, który ma kluczowe znaczenie w przedmiotowej sprawie (zakaz wykładni per non est). Do tego zaś sprowadza się rozumowanie organu podatkowego, które wbrew potocznemu znaczenia słowa “przemysłowy” w istocie koncentruje się jedynie na słowie “urządzenie” i wywodzi ze znaczenia tego wyrazu konsekwencje podatkowe.
Takiej interpretacji przeczy również kontekst spornego przepisu, a mianowicie przepisy Konwencji OECD, w jej brzmieniu uwzględniającym w definicji należności licencyjnych prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego oraz Komentarz do Konwencji OECD. W powołanym dokumencie wskazano wyraźnie, że transakcje magazynowania (przechowywania) danych powinny być traktowane jako świadczenie usług. Sprzedawca używa sprzętu komputerowego do świadczenia usług magazynowania danych klientom, posiada i utrzymuje sprzęt, na którym przechowywane są dane, zapewnia dostęp do wielu klientów temu samemu sprzętowi prawo do usunięcia i wymiany sprzętu do woli. Klient nie będzie w posiadaniu lub kontroli nad sprzętem i będzie korzystać z urządzenia równolegle z innymi klientami.
W związku z powyższym WSA uchylił interpretację w zaskarżonej części, orzekając, że pojęcie „urządzenia przemysłowego” nie może być traktowane tak szeroko, aby jego znaczenie także miało dotyczyć zasobów serwerowni.
Autor: Magdalena Krajewska – Asystent podatkowy
