W dniu 2 lutego 2023 roku Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.777.2022.1.EJ w przedmiocie ustalenia, czy kwalifikacja podatkowa wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia za świadczenie usług powinna zostać przeprowadzona na gruncie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO) zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a państwem siedziby konkretnego Rzeczywistego Usługodawcy.
Stan faktyczny
Wnioskodawca jest spółką kapitałową, z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w kraju. Spółka jest podmiotem należącym do międzynarodowej Grupy. W celu uproszczenia rozliczeń w ramach Grupy, zmniejszenia liczby dokumentów oraz uzyskania oszczędności administracyjnych, dany podmiot w ramach Grupy świadczy lub zamawia określone usługi wsparcia oraz gromadzi, alokuje i fakturuje opłaty z tego tytułu. Obecnie rolę tę pełni spółka X (Irlandia). W praktyce, X otrzymuje faktury z tytułu nabycia różnego rodzaju usług świadczonych w ramach Grupy, a następnie fakturuje nimi inne podmioty z Grupy (które korzystają z usług), w tym Spółkę (zgodnie z odpowiednimi kluczami alokacji). Usługi obejmują między innymi usługi Corporate Support oraz usługi Building Technologies & Solutions. Świadczenia te stanowią usługi objęte tzw. podatkiem od źródła (art. 21 ust. 1 ustawy o CIT).
Określone usługi nabywane są przez Spółkę za pośrednictwem X od podmiotów (które świadczą usługi na rzecz Spółki), tj.: Spółek z siedzibą m. in. w Szwajcarii, Belgii, Kanadzie, Chinach, we Francji, Niemczech, Irlandii, Meksyku, Singapurze, Wielkiej Brytanii (dalej łącznie: Rzeczywiści Usługodawcy) – tj. podmioty mające siedzibę w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach, z którymi Polska podpisała stosowne UPO. X, jako pośrednik, jest technicznie odpowiedzialna za rozliczenie transakcji, jej rola w łańcuchu transakcji ogranicza się do administrowania rozliczeniem wynagrodzenia za usługi, nie jest ona zaangażowana w rzeczywiste świadczenie usług. Spółka otrzymała zarówno od X, jak i każdego z Rzeczywistych Usługodawców aktualne certyfikaty rezydencji podatkowej. Należy przyjąć, że poszczególni Rzeczywiści Usługodawcy spełniają definicję rzeczywistego właściciela wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia, w świetle warunków wskazanych w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT.
Wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz X powinno być opodatkowane podatkiem u źródła na podstawie polskich przepisów ustawy o CIT. Jednocześnie jednak, zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Polska.
Zdaniem Spółki, w analizowanym stanie faktycznym kwalifikacja podatkowa wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia za świadczenie usług powinna zostać przeprowadzona na gruncie UPO zawartej pomiędzy Polską a państwem siedziby konkretnego Rzeczywistego Usługodawcy. Należy zbadać, który podmiot jest rzeczywistym właścicielem wypłacanych należności w oparciu o warunki wskazane w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Ustalenie podmiotu, który można uznać za rzeczywistego właściciela wypłacanych należności będzie determinowało z kolei również właściwą UPO, którą należy zastosować w danym stanie faktycznym. W ocenie Spółki, X nie będzie stanowić rzeczywistego właściciela w rozumieniu definicji z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. X będzie pełnić funkcje jedynie technicznego pośrednika w analizowanej transakcji nabycia usług. Zgodnie ze stanem faktycznym, za rzeczywistego właściciela wypłacanego przez Spółkę wynagrodzenia, w myśl kryteriów wskazanych w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, należy uznać konkretnego Rzeczywistego Usługodawcę. W konsekwencji, kwalifikacja podatkowa wynagrodzenia za świadczenie usług powinna zostać przeprowadzona na gruncie UPO zawartej pomiędzy Polską a państwem siedziby konkretnego Rzeczywistego Usługodawcy.
Ponadto Spółka wskazała, że w dniu 19 czerwca 2019 r. Minister Finansów opublikował Projekt objaśnień podatkowych dotyczących zasad poboru podatku u źródła, gdzie podkreślono, że: zasadne jest uznać, że podmioty pośredniczące, a więc te, które co do zasady nie spełniają definicji rzeczywistego właściciela, nie powinny korzystać z uprawnień przyznawanych przez poszczególne UPO. Niemniej jednak z przewidzianych w UPO i prawie Unii Europejskiej (tzn. Dyrektywy PS i IR) mogą korzystać inwestorzy (udziałowcy) z kraju objętego tymi postanowieniami, jeżeli są oni podatnikami w stosunku do otrzymanej należności i spełniają inne warunki przewidziane dla tych uprawnień (np. w określonych sytuacjach posiadają status rzeczywistego właściciela). Rozwiązanie to odpowiada koncepcji znanej pod nazwą look through approach.
Wobec powyższego, Organ podatkowy, uznał stanowisko Spółki za prawidłowe, odstępując od uzasadnienia prawnego tej oceny.
Autor: Marta Kiryczuk – Konsultant podatkowy
