W dniu 19 czerwca 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS) wydał interpretację indywidualną o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.177.2024.2.MW, której przedmiotem było ustalenie, czy należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia usług od podmiotów określonych w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (nierezydenci) mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy. W szczególności interpretacja odnosi się do obowiązku pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (WHT) wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.
Stan faktyczny
Wnioskodawca, będący polską Spółką kapitałową zawarł umowy na świadczenie usług z podmiotami mającymi siedzibę poza granicami Polski (nierezydenci), które nie posiadają w Polsce zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Spółka nabywa usługi audytu i kontrolingu świadczone przez wyspecjalizowane firmy będące podmiotami zagranicznymi. Usługi te obejmują m.in. audyt dostawców Spółki w zakresie określonych aspektów działalności, ocenę procesów produkcyjnych dostawców w całym cyklu produkcji, mapowanie łańcucha dostaw i audyt identyfikowalności produktów, techniczny audyt fabryki dostawcy, niezależne testy na próbie produkowanych przez dostawców modułów oraz audyt pakowania produktów i załadunku kontenerów. Spółka, dokonując płatności z tytułu tych usług, powzięła wątpliwość czy jest zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (WHT) zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT.
Stanowisko podatnika
Wnioskodawca twierdził, iż nie jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (WHT) od należności płaconych zagranicznym podmiotom za usługi audytu i kontrolingu. Płatnik argumentował, że usługi te nie mieszczą się w katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu WHT zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (usługi niematerialne).
Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do świadczeń przedstawionych we wniosku, tj. audytu i kontroli, podobnie jak usług monitoringu i raportowania, nie można uznać ich za świadczenia o charakterze podobnym do świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Usługi te nie mają charakteru usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Wnioskodawca uważa, że opisane świadczenia nie mieszczą się w katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a więc nie podlegają obowiązkowi pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego na rzecz osób prawnych wynikającego z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Dodatkowo, Wnioskodawca powołuje się na wcześniejsze interpretacje organów podatkowych, które wykluczają obowiązek poboru podatku u źródła od podobnych usług. Jako przykład, wskazuje interpretację z 5 października 2023 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.385.2023.1.AW)[1], gdzie podobne argumenty zostały uznane za wystarczająco przekonujące, aby przychylić się do orzeczenia na korzyść podatnika.
Stanowisko organu
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się ze stanowiskiem Spółki. W interpretacji stwierdzono, że należności płacone przez Spółkę z tytułu nabycia usług niematerialnych od podmiotów zagranicznych nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W związku z tym, Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (WHT) od płatności z tytułu tych usług. Organ podatkowy uznał, że usługi te nie są objęte zakresem wskazanego przepisu i nie podlegają obowiązkowi poboru podatku przez płatnika.
Organ podkreślił, że katalog usług podlegających WHT jest otwarty, jednak wymaga, aby świadczenia były równorzędne do tych wymienionych w ustawie. Organ podatkowy również odwołał się do wcześniejszych interpretacji DKIS, które potwierdzają, że decydującym czynnikiem jest rzeczywisty charakter świadczeń oraz treść umowy z zagranicznym kontrahentem. Zawarte w umowie zapisy mogą wpływać na kwalifikację usług jako podlegających opodatkowaniu WHT. Ponadto wskazano na potrzebę szczegółowej analizy umowy pod kątem zgodności z przepisami dotyczącymi opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez podatników w Polsce.
Konkluzja
Interpretacja indywidualna potwierdza, że należności płacone przez polską spółkę z tytułu nabycia usług niematerialnych od podmiotów zagranicznych, stanowiących usługi audytu i kontrolingu, nie podlegają obowiązkowi pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (WHT). W związku z tym, spółki dokonujące takich płatności nie muszą pobierać podatku zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Wskazać należy jednakże, iż mimo zwolnienia wynikającego z ustawy, polski rezydent nabywając takie usługi nadal będzie w obowiązku wypełnienia i przesłania w odpowiednim terminie[2] formularzy sprawozdawczych (formularz IFT-2 i/lub IFT-2R).
Autor: Paulina Henrykowska – Asystent podatkowy
[1] DKIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż usługi audytu mające na celu uzyskanie odpowiedniego poświadczenia, że procesy produkcyjne spełniają właściwe kryteria jakościowe, co znajduje potwierdzenie w odpowiednich certyfikatach wydanych przez audytorów, nie są usługami o podobnym charakterze do świadczeń/usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT.
[2] Do końca trzeciego miesiąca roku następującego po roku podatkowym albo w razie zaprzestania prowadzenia działalności przed upływem tego terminu do dnia zaprzestania prowadzenia działalności lub na wniosek podatnika w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku.
