W dniu 8 sierpnia 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.398.2024.2.BD w celu ustalenia czy świadczone usługi mieszczą się w brzmieniu art. 21 ust.1 uCIT i ewentualnego obowiązku sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R wynikającego ze wspomnianego przepisu.
Stan faktyczny
Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem VAT, działa jako część międzynarodowej grupy kapitałowej. Jej głównym obszarem działalności jest produkcja towarów, w której od lat wyznacza standardy w branży w Polsce oraz w Europie. Spółka zatrudnia kilka tysięcy pracowników i posiada 8 nowoczesnych zakładów produkcyjnych zlokalizowanych w Polsce, gdzie odpowiada za procesy produkcji, magazynowania, sprzedaży i zakupów. Firma jest całkowicie kontrolowana przez spółkę matkę z siedzibą w Danii, posiadającą 100% udziałów. Spółka matka jest duńskim rezydentem podatkowym podlegającym opodatkowaniem podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich uzyskania.
Wnioskodawca, dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 uCIT. Obowiązek ten, pobrania podatku u źródła, wynika z faktu dokonania wypłaty na rzecz podmiotu posiadającego zarząd bądź siedzibę za granicą.
W ramach współpracy z podmiotem powiązanym, Spółka uczestniczy w międzynarodowym programie stażowym dla absolwentów uczelni wyższych. Program ten ma na celu umożliwienie młodym pracownikom zdobycie praktycznych doświadczeń zawodowych. Trwa on 24 miesiące i jest podzielony na dwie części – pierwszą uczestnicy realizują w Danii, a drugą w Polsce, gdzie są oddelegowani do polskiej spółki. W tym czasie, uczestnicy programu formalnie pozostają pracownikami duńskiej spółki a ich stałe miejsce zamieszkania pozostaje niezmienne, jednak świadczą pracę na rzecz polskiego podmiotu. Spółka, w związku z programem, otrzymuje faktury za usługi wynajmu pracowników od duńskiego podmiotu. Zdaniem wnioskodawcy program kwalifikuje się jako „usługa outsourcingu programów stażowych”, co zdaniem Spółki nie klasyfikuje się w myśli art. 21 ust. 1 uCIT a co za tym idzie nie prowadzi do wystąpienia obowiązku sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R w opisanym zakresie.
Stanowisko wnioskodawcy
Zdaniem Wnioskodawcy, należności wypłacane nierezydentom z tytułu Programów stażowych nabywane od podatników niemających na terytorium RP siedziby lub zarządu, nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 uCIT.
Zgodnie z brzmieniem wspomnianego przepisu, usługami podlegającymi opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym są przychody:
Ust. 1 pkt 2a „z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników
i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”
Wnioskodawca twierdzi, że wymieniona usługa nie stanowi wyraźnie usługi pozyskiwania personelu ani rekrutacji pracowników a także wskazuje, że ustawodawca jasno sformułował pojęcie „Oddelegowania pracownika” w art. 291 Kodeksu pracy, natomiast niezdefiniowane pozostało pojęcie „pozyskiwania personelu” czy też „rekrutacji pracowników”. Spółka twierdzi, że wspomniane wyżej świadczenia wiążą się z przedsięwzięciem działań „na zewnątrz”, tj. działań zmierzających do znalezienia, zweryfikowania i ewentualnie eliminacji kandydatów, którzy nie spełniają wymogów. Podmiot duński jedynie udostępnia Spółce polskiej pracowników pozostając przy tym ich formalnym pracodawcą.
W związku z tym, wnioskodawca uważa, że program nie może zostać zakwalifikowany jako usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu. Zdaniem Spółki z powyższego wynika, że płatności dokonywane przez Spółkę na rzecz podmiotu duńskiego nie stanowią przedmiotu sprawy, o których mowa w art. 21 ust. 1 uCIT to tym samym wnioskodawca nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła a co za tym idzie nie dokonuje wpłat należności z tytułu świadczeń objętych zakresem przepisu a także nie jest zobowiązany do sporządzenia i złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.
Stanowisko Dyrektora KIS
Zdaniem organu, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.
Organ w uzasadnieniu odwołuje się do brzmienia art. 3 ust. 2, 3 oraz 5 uCIT mówiących o podleganiu, podatników niemających siedziby lub zarządu w Polsce, opodatkowania dochodów osiąganych na terytorium RP, o właściwości miejscowej osiąganych na terytorium RP przychodów oraz zasadzie suwerenności prawa do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami, których źródło uzyskania przychodu znajduje się na terytorium Polski.
Przytacza również brzmienie art. 21 ust. 1 pkt. 2a uCIT wymieniając określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty krajowe podmiotom zagranicznym jednocześnie nakładając na podmioty polskie obowiązek naliczenia, potrącenia i odprowadzenia podatku do urzędu skarbowego.
Organ zaznacza, że grupy świadczeń wymienionych w przepisie można podzielić na nazwane oraz nienazwane, świadczenie będące przedmiotem interpretacji organ zaliczył do tych drugich dodając, że kluczowe jest aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych w przepisie przeważały nad cechami usług w nim niewymienionych.
Organ wskazuje, że świadczenia nienazwane tj. „usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu” należy interpretować posługując się wykładnią językową danych pojęć. Zgodnie z brzmieniem Słownika języka polskiego PWN pojęcie „rekrutacja” oznacza m.in. przyjmowanie kandydatów do szkół lub pracy. Co za tym idzie, rekrutacją można określić szereg działań składających się na proces znajdowania, selekcji angażowania osób bądź pracowników, których potrzebuje dana organizacja. Reasumując, rekrutacją są działania prowadzące do zatrudnienia pracowników.
Odnosząc się do wspomnianego przez Wnioskodawcę „Oddelegowania pracownika” , organ zaznaczył, że jest to pojęcie oznaczające skierowanie kogoś do wykonania zadania służbowego poza miejscem pracy, przytaczając jednocześnie jako uzasadnienie wyrok WSA w Gliwicach z 13 stycznia 2021 r. o sygnaturze I SA/GI 1338/20, który zagadnienie „Oddelegowania pracownika” identyfikuje również jako udostępnianie pracownika przez kontrahenta należącego do tej samej grupy kapitałowej a więc wpisuje się w definicje „Zdobywania pracownika”, która nie musi nosić znamion aktywnego poszukiwania na zewnątrz.
Zgodnie z powyższym organ wskazał, że usługa nazwana przez Spółkę oddelegowaniem pracownika mieści się w katalogu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt. 2a uCIT, bowiem jest to w istocie pozyskiwanie personelu, podkreślając jednocześnie, że „pozyskiwanie personelu” obejmuje zbiór czynności ukierunkowanych na zapewnienie firmie odpowiedniej liczby osób świadczących pracę. Zdaniem organu osoba świadcząca pracę nie musi być pracownikiem, ponieważ „personel” to pojęcie szersze.
Organ uznał, że powyższe świadczenie posiada charakter podobny do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt. 2a uCIT zatem podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce, zgodnie z art. 26 ust. 1 uCIT, z uwzględnieniem przepisów umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania pomiędzy RP a Królestwem Danii.
Wnioskodawca dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń zawartych w art. 21 ust. 1 pkt. 2a uCIT co skutkuje dodatkowo obowiązkiem sporządzenia i złożenia informacji IFT-2/IFT-2R.
Konkluzja
Usługi oddelegowania pracowników w ramach programu stażowego stanowią usługę pozyskiwania personelu, co oznacza, że podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.
Należy jednakże mieć na uwadze, iż podmiot polski może skorzystać z uprawnienia do skorzystania ze zwolnienia z poboru podatku u źródła na podstawie art. 7 ust 1 (Zyski przedsiębiorstw) UPO Polska – Dania.
Pomimo korzystania ze zwolnienia płatnik będzie w obowiązku sporządzenia informacji IFT-2/IFT-2R i złożenia jej w terminie do końca 3 miesiąca po zakończeniu roku podatkowego do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lublinie.
Warto jednocześnie dokonać analizy obowiązku złożenie formularza ORD-W1.
Stosownie do art. 82a par 1 Ordynacji podatkowej, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą obowiązane są do gromadzenia, sporządzania i przekazywania, bez wezwania przez organ podatkowy, informacji o wynagrodzeniach za świadczone na ich rzecz usługi (wykonywaną pracę), wypłacanych przez podmiot będący nierezydentem osobom fizycznym będącym nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, świadczącym te usługi (wykonującym pracę), jeżeli:
- w związku z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innymi ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, może to mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób otrzymujących wynagrodzenie;
- podmiot będący nierezydentem bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu lub kontroli podmiotu, którego dotyczy obowiązek informacyjny, albo posiada udział w kapitale tego podmiotu uprawniający do co najmniej 25% wszystkich praw głosu.
Autor: Tomasz Gnypek – Asystent podatkowy
