W marcu 2019 JTPF wydał raport dotyczący stosowania przez podmioty powiązane metody podziału zysku (MPZ).
Dokument wyjaśnia kluczowe kwestie dotyczące stosowania MPZ wraz z opisem mechanizmu dzielenia zysku.
W celu zebrania przydatnych informacji na temat stosowania MPZ postanowiono przeprowadzić badanie doświadczeń członków JTPF w zakresie praktycznego stosowania MPZ (posiedzenie JTPF z dnia 8 marca 2018 r.). Badanie nie wykazało bezpośredniej korelacji między MPZ a konkretną branżą. Okazało się, że MPZ jest stosowana w kilku różnych sektorach, takich jak sektor finansowy, urządzenia przemysłowe, przemysł motoryzacyjny, sektor informatyczny, handel towarami konsumpcyjnymi, przemysł farmaceutyczny, przemysł chemiczny oraz przemysł spożywczy. Jednak nawet w tych branżach MPZ był dotychczas wykorzystywany jedynie w ograniczonym zakresie.
Brak wspólnej metodologii ustalania czynników podziału zysku został wskazany jako przyczyna zaostrzająca wyzwania i mogąca podważyć perspektywy zastosowania MPZ nawet w okolicznościach, w których może to być najbardziej odpowiednia metoda.
Na posiedzeniu w dniu 24 października 2018 r. JTPF rozważyło 4 potencjalne obszary dalszych prac nad MPZ:
- kiedy korzystać z MPZ?
- jak podzielić zysk?
- czy istnieje potrzeba uproszczenia stosowania MPZ?
- jak uprościć stosowanie MPZ?
W związku z powyższym dokument dotyczy dwóch pierwszych pozycji i ma na celu wyjaśnienie pewnych wątpliwości związanych ze stosowaniem MPZ, tj.:
- Kiedy należy stosować MPZ (tj. w jakich okolicznościach można uznać, że jest to najwłaściwsza metoda cen transferowych)?
- W jaki sposób podzielić zysk w oparciu o pojęcia opisane w zmienionych wytycznych OECD, a także poprzez sporządzenie wykazu powtarzających się czynników podziału?
W celu uniknięcia wątpliwości niniejsze sprawozdanie należy potraktować jako uzupełnienie zmienionych wytycznych OECD w sprawie stosowania metody podziału zysku z transakcji, opublikowanych w czerwcu 2018 r.
Poniżej został przedstawiony przykład zastosowania metody podziału zysku opisany w raporcie.
Podmiot A jest spółką dominującą międzynarodowej grupy działającej w sektorze farmaceutycznym. Podmiot A jest właścicielem patentu na nowy preparat farmaceutyczny. Spółka A zaplanowała badania kliniczne i pełniła funkcje badawczo-rozwojowe na wczesnym etapie rozwoju produktu, które skutkowały uzyskaniem na produkt patentu.
Następnie spółka A zawiera umowę ze spółką S, spółką zależną od spółki A na podstawie, której spółka A udziela spółce S licencji na prawa patentowe dotyczące produktu farmaceutycznego. Spółka S uzyskuje zezwolenie właściwego organu regulacyjnego. Produkt zostaje wprowadzony na rynek i jest sprzedawany na całym świecie.
Na podstawie przedmiotowej transakcji ocenić należy, iż wkład wniesiony zarówno przez spółkę A jak i spółkę S jest unikalny i cenny dla rozwoju produktu farmaceutycznego.
W tych okolicznościach metoda podziału zysku będzie prawdopodobnie najbardziej odpowiednią metodą ustalania wynagrodzenia za prawa patentowe licencjonowane przez spółkę A do spółki S.
Wytyczne OECD wskazują, iż unikalny i wartościowy wkłada w rozwój produktu ma miejsce w przypadku, gdy stanowi kluczowe źródło rzeczywistych lub potencjalnych korzyści gospodarczych.
