W wyroku z dnia 3 lutego 2022 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 872/21 potwierdził stanowisko organu podatkowego odnośnie do zasadności reklasyfikacji transakcji udzielenia licencji na transakcję świadczenia usług o niskiej wartości dodanej.
Stan faktyczny
W sprawie będącej przedmiotem wyrokowania spółka ?B” sp. z o.o. sp. k., (wytwórca znaku towarowego) przeniosła prawa do znaku towarowego na spółkę ?E” sp. z o.o. W sprawie wskazano na niemające uzasadnienia zaliczenie całej kwoty za przeniesienie praw do znaku towarowego do kosztów uzyskania przychodu. W tym celu organ przeprowadził analizę benchmarkingową wraz z analizą ?FAR” (z ang. Functions, Assets, Risks).
Wyrok WSA
Sąd w wyroku wskazał, iż ?Przyjęte rozwiązania, niespotykane w rynkowych relacjach między podmiotami niezależnymi, są dla “B” sp. z o.o. sp. k. niekorzystne, obniżają jej rentowność. Jak bowiem ustaliły organy, “B” sp. z o.o. sp. k., która wytworzyła znak towarowy “[…]” i nieprzerwanie go wykorzystywała do oznaczania produkowanego przez siebie asortymentu, wyzbyła się prawa ochronnego na ten znak, które zostało finalnie przeniesione na spółkę znakową “E” sp. z o.o.( ?)W wyniku zawartej następnie przez “B” sp. z o.o. sp. k. umowy ze spółką znakową na używanie znaku towarowego, zobowiązała się ona do ponoszenia opłat licencyjnych, które w roku objętym postępowaniem i w latach następnych znacząco obciążały jej wynik finansowy. Dodatkowo pomimo przeniesienia prawa ochronnego na licencjodawcę, “B” sp. z o.o. sp. k. nadal obciążana była wszelkimi kosztami ponoszonymi w związku z podnoszeniem, kreowaniem wartości marki, pomimo, iż w tym czasie własność prawna marki do Spółki już nie należała, zaś sama opłata licencyjna (2.300.000,00 zł w 2015 r.) wielokrotnie przekraczała koszty ponoszone w tym czasie przez licencjodawcę (17.107,30 zł) i w żadnym stopniu nie odpowiadała wysokości nakładów czynionych przez niego. Niewiele mniejsze dysproporcje wystąpiły w latach następnych. Z tych względów nie można uznać, aby przeprowadzone transakcje były dla Spółki korzystne i umacniały jej pozycję w grupie?.
W opisie stanu faktycznego sprawy wskazano ponadto, iż ?organ wyjaśnił, że z Wytycznych OECD wynika, iż źródłem dla ustalenia warunków kontraktowych danej transakcji są zarówno teksty umów, jak i publicznie dostępne rejestry (np. rejestr patentów lub zastrzeżonych znaków towarowych) czy korespondencja między stronami transakcji. Podkreślił, że z poczynionych ustaleń wynika, iż spółka znakowa “E” sp. z o.o. w roku objętym postępowaniem nie prowadziła w zasadzie żadnej aktywności gospodarczej poza czynnościami administracyjnymi wykonywanymi na jej zlecenie przez “B” sp. z o.o. sp. k. Nie sposób także spółce znakowej przypisać istotnych ryzyk związanych z analizowaną transakcją udzielenia licencji na używanie znaku towarowego, albowiem z uwagi na brak odpowiedniego zaplecza osobowego, finansowego spółka nie pełniła kontroli nad tym ryzykiem oraz nie posiadała zdolności do ponoszenia tego ryzyka?.
WSA w Rzeszowie potwierdził zasadność reklasyfikacji transakcji skutkującej zmniejszeniem kwoty kosztów uzyskania przychodu z 2 300 000,00 zł tytułem opłat licencyjnych do kwoty 18 198,75 zł stanowiącej wartość rzeczywiście wykonanej usługi zaklasyfikowanej przez organ podatkowy jako usługi o niskiej wartości dodanej.
Autor: Michał Mika ? Starszy konsultant podatkowy
