Czy zastosowanie safe harbour dla transakcji pożyczki stanowi schemat podatkowy?
Tak, zastosowanie safe harbour dla transakcji pożyczki, ale również dla kredytów oraz emisji obligacji stanowi schemat podatkowy.
Stosownie do art. 86a pkt. 13 lit. g Ordynacji podatkowej, wprowadzone jednostronnie w danym państwie uproszczenie w stosowaniu przepisów związanych z ustalaniem cen transferowych stanowi szczególną cechę rozpoznawczą i w związku z art. 86a pkt 10 lit. b Ordynacji podatkowej jest schematem podatkowym.
Czy wszystkie transakcje pożyczek stanowią safe harbour?
Nie dla wszystkich transakcji pożyczek można zastosować uproszczenie typu safe harbour. Można je zastosować w sytuacji, gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy,
nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii,
Czy posiadanie dokumentacji cen transferowych jest obowiązkowe dla transakcji typu safe harbour?
Zgodnie z art. 11n uCIT obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k ust. 1, nie ma zastosowania m. in. do transakcji kontrolowanych:
stanowiących usługi o niskiej wartości dodanej
dotyczących pożyczki, kredytu lub emisji obligacji.
Jednakże podmioty powiązane obowiązane są do wypełnienia warunków określonych w odpowiednio art. 11f oraz 11g uCIT.
Na czym polega uproszczenie safe harbour dla usług o niskiej wartości dodanej?
Podobnie jak w przypadku safe harbour dla transakcji finansowych, w przypadku zastosowania tego uprawnienia dla transakcji usług o niskiej wartości dodanej podatnik zabezpiecza transakcje przed ryzykiem określenia dochodu lub straty przez organ podatkowy. Wykaz usług o niskiej wartości dodanej zawarty jest w załączniku nr 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Na czym polega uproszczenie safe harbour dla transakcji finansowych?
Zastosowanie safe harbour do trzech transakcji finansowych (pożyczek, kredytów, obligacji) dla podatnika oznacza uznanie danej transakcji z podmiotem powiązanym za rynkową, a w konsekwencji chroni podatników przed ryzykiem w postaci określenia wysokości dochodu albo straty przez organ podatkowy. Podatnicy stosujący uproszczenia typu safe harbour zwolnieni są z obowiązku przygotowywania dokumentacji cen transferowych – po spełnieniu warunków określonych w przepisach art. 11f uCIT.
Safe harbour – co to jest?
Safe harbour – w dosłownym tłumaczeniu bezpieczna przystań, to regulacja umożliwiająca podatnikom skorzystanie z uproszczonych zasad dla określonych transakcji. Polskie podmioty mogą skorzystać z przedmiotowego rozwiązania w przypadku dwóch transakcji kontrolowanych. Pierwszą z nich są usługi o niskiej wartości dodanej, a drugą stanowią transakcje dotyczące pożyczek oraz kredytów i obligacji.
Jakie podmioty są zwolnione z obowiązku sporządzenia dokumentacji cen transferowych?
Stosownie do art. 11n obowiązek sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych, o którym mowa w art. 11k ust. 1, nie ma zastosowania do transakcji kontrolowanych:
– zawieranych wyłącznie przez podmioty powiązane mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Polski w roku podatkowym, w którym każdy z tych podmiotów powiązanych spełnia łącznie następujące warunki:
nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6;
nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 i 34a;
nie poniósł straty podatkowej;
Czy rozwód przerywa istnienie powiązań?
Obecne brzmienie przepisów wskazuje na konieczność pozostawiania w związku małżeńskim. Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż po ustaniu małżeństwa przez rozwód, nie można mówić o istnieniu powiązania rodzinnego wynikającego ze stosunku małżeństwa.
Czy pozostawianie w związku partnerskim jest powiązaniem na gruncie przepisów o cenach transferowych?
Nie, pozostawanie w związku partnerskim nie stanowi podstawy do identyfikacji powiązania rodzinnego. W obecnie obowiązującym stanie prawnym zarówno na gruncie prawa podatkowego, jak i prawa cywilnego związki partnerskie nie są traktowane na równi z małżeństwem. Pozostawanie w związku partnerskim może jednak wiązać się z zaistnieniem powiązania w sytuacji wywierania znaczącego wpływu przez osobę fizyczną.
Jaki jest cel wprowadzonej w art. 11a ust.4 uCIT klauzuli antyabuzywnej?
W sytuacji, w której podmioty lub struktury właścicielskie np. trusty, fundacje zostały umieszczone w takiej strukturze tylko w celu przerwania łańcucha powiązań, wszystkie podmioty występujące w strukturze uznawane są za podmioty powiązane. Regulacja ta ma na celu uwzględnienie specyficznych struktur właścicielskich występujących w różnych jurysdykcjach podatkowych, które ulegają szybkim zmianom w czasie.
