W dniu 9 stycznia 2023 roku Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.229.2022.1.JC w zakresie ustalenia czy, wynagrodzenie, które Wnioskodawca uiszcza/będzie uiszczał na rzecz Dostawcy za oprogramowanie mieści się w hipotezie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. czy zapłata wynagrodzenia powoduje powstanie obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności.
Stan faktyczny
Spółka będąca polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania w ramach prowadzonej działalności nabywa od podmiotu niepowiązanego, będącego niemieckim rezydentem podatkowym m.in. programy, aplikacje i systemy informatyczne dla komputerów i innych urządzeń. W zamian za opłatę subskrypcyjną uzyskuje wyłącznie prawo do wykorzystania oprogramowania dla własnych potrzeb w ściśle określonym zakresie (umowa ta nie przenosi autorskich praw majątkowych do przedmiotowego oprogramowania, ani praw do infrastruktury dostawcy).
Czy wynagrodzenie, które Spółka uiszcza/będzie uiszczała na rzecz Dostawcy za oprogramowanie mieści się w hipotezie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. czy zapłata wynagrodzenia powoduje powstanie obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności?
Stanowisko DKIS
W opinii organu, kluczowym jest rozpatrzenie obowiązków podatkowych podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. Jak wynika z Komentarza, program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki, artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej, najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła naukowego. Natomiast, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”, należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jako „należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego. Jednakże wskazano również, że prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych. Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.
Jak wynika z wniosku, Spółka nabywa od niemieckiego Dostawcy licencje na wykorzystanie na użytek własny oprogramowania. W ramach licencji nie zostaną przeniesione na Spółkę jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do oprogramowania, Spółka nie ma i nie będzie mieć prawa do udzielania do rozporządzania tymi licencjami czy też dokonywania zmian w oprogramowaniu.
Konkluzja
Z uwagi na nieprzeniesienie przez podmiot z siedzibą w Niemczech na podmiot polski majątkowych praw autorskich do oprogramowania (należności licencyjne), a jedynie sprzedaż oprogramowania, podmiot krajowy nie będzie w obowiązku zapłaty podatku u źródła. Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 uCIT, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 uCIT. Zakup oprogramowania na własne potrzeby nie mieści się w definicji licencji, a zatem nie podlega pod przepis art. 21 ust 1 uCIT.
Autor: Natalia Kuba – Konsultant podatkowy
